27 Kasım 2010 Cumartesi

Durunun doğum hikayesi

bugün biraz Duru dan bahsetmek istiyorum neden mucize meleğim olduğundan Duru 29 haftalık dünyaya geldi erken doğum yani minnacık prematüre bir bebek olarak gerçi ben hiç görmedim doğduğu gün ve ilerlereyn günlerde bunun ne kadar acı veren bir duygu olduğunu mutlaka tahmin edersiniz yavrunuzu doğuruyosunuz ama günlerce görmüyorsunuz nasıl neye benziyo kime benziyo kaşı gözü saçı nasıl diye düşünüp duruyorsunuz ben bu zaman aralığında hep dua ettim sağlıcakla hastaneden ve içinde bulunduğu o küvezden taburcu olması için günler sonra duruyu görmeye gittim heyecanla fakat kızımın küvezi odanın nerdeyse en arka tarafındaydı ve ben sadece minnacık ayak görebildim odaya girmek yasaktı doğal olarak seslendim konuştum ağladım kızımla sonra bir kıpırtı ile ayaklarını kaldırdı salladı belkide merak etme anneciğim yakında alacaksın beni kucağına demiştir kimbilir.ben hastaneden taburcu olduktan sonra bir başka hastenede yatmak zorunda kaldım yani yine kızımı göremeyecektim bu süre içesinde onu anne sütü gibi bir nimetten mahrum bırakamazdım 2 saatte bir süt sağıp dolaba koyuyodum toplanan sütleri eşim hergün kilometrelerce yol katederek kızımıza götürüyodu ben tedavimin ardından taburcu olur olmaz ilk işim kızımın yanına koşmak oldu aslında birazda zorla çıktım diyebilirim hasteneden dr resmen yalvardım artık iyiyim nolur bırakın gidiyim diye hatta bir defasında dr dan 2 saat izin istedim kızımı görmeye gidebilmek için her tarafımda serumlar bu arada tabikide alamadım iznimi.kızımı görmeye hergün öğlen gidiyodum hem süt sağıyodum hemde camın arkasından olsa onu seyrediyodum bu tarif edilemez bir duygu inanın dokunamamak koklayamamak ama olsun sağlıklı olsunda nasıl olsa eve cıkınca bol bol sarılıp öpüp koklardım doya doya bir gün yine kızımı ziyarete gittiğimde bana öğleden sonra kızınızı siz kendiniz besleyeceksiniz dediler yani beni odaya alıp kızımı kucağıma vereceklerdi o an nasıl olduğumu hatırlamıyorum ne saatler ne dakikalr geçmek bilmiyodu sonunda beklediğim an geldi odaya girdim ayagımda galoşlar üzerimde önlük ellerim dezenfekte edilerek yanındaydım günler sonra kızımın yanındaydım hemşire kucağına aldı bana verdi hadi al annesi kızını doyur bakalım dedi bide altını değiştir dedi o an kıpkırmızı oldum hatta belkide renkten renge girdim ellerim ayaklarım zangır zangır titriyor öylece kalakalmıştım kızım kucağımda sonra biberonla besledim o kadar miniktiki uyuyodu sürekli altını açtım değiştirirken kaka yaptı o anda üstündeki kıyafetide battı hemşire yeni kıyafetler verdi değiştir bakalım dedi kızını bu arada dr hemen yanımdaki küvezde yatan bebeğe bakıyo ama aynı zamanda çaktırmadan beni izliyodu kızımla yaklaşık yarım saat vakit geçirdim sonra odadan cıkardılar hiç bırakmak istemiyodum ve o günün sonunda tam hataneden cıkacakken dr bize kızımızı çıkarabileceğimizi taburcu edebileceğimizi söyledi 35 gün sonra kızımı alabilecektim evimize götürebilecektim o minnacık bedeni ile hayata sımsıkı sarıldı 1133 gr doğdu taburcu olduğunda 1800 gr dı şimdide minik tatlı bir cimcime

2 yorum:

Adsız dedi ki...

Selam Fatma,
Kuzunla kötü günleri atlatmanıza sevindim benim erkek kardeşim de erken doğmuştu çok iyi biliriz o durumları :) minicik bir bebek büyütmek daha zor tabi Allah sabrını veriyor.
Blogun da hayırlı olsun güzel paylaşımlar dilerim.
Sevgiler

Fatma dedi ki...

teşekkür ederim canım evet prematüre bir bebek bakmak büyütmek gerçekten zor ama allahıma binlerce kere şükürler olsun biz o zor günlerin hepsini çokk gerilerde bıraktık.
çok teşekkür ederim.